تأثیر درجه حرارت‌، غلظت و زمان بر کارآیی نماتود بیمارگر Steinernema feltiae علیه سوسک آرد Tribolium confusum در شرایط آزمایشگاهی

امروزه برای کنترل آفات انباری بیشتر از سموم شیمیایی گازی و گاهی از اشعه‌های رادیواکتیو استفاده می‌شود که خطرات جبران ناپذیری برای انسان و محیط زیست دارد. برای کنترل آفات انباری به طور عمده از متیل بروماید و فسفین استفاده می‌شود، اما مصرف این دو سم به دلیل سمیت فوق العاده روی انسان و سایر عوارضی که ایجاد کرده است، محدود شده است. به همین دلیل آزمایشی به منظور تعیین کارآیی نماتودهای بیمارگر حشرات بر آفات انباری انجام گردید که در آن از نماتود گونه Steinernema feltiae (Filipjev) استفاده شد. این آزمایش روی سوسک آرد Tribolium confusum (Duval)، که آفت مهم محصولات انبار است، صورت پذیرفت. در این بررسی، حشرات کامل سوسک آرددر شرایط آزمایشگاهی در دماهای 25، 5/27، 30 و 5/32 درجه سانتی‌گراد با دامنه تغییرات 5/0 درجه سانتی‌گراد و رطوبت نسبی10±50% و شرایط تاریکی در برابر غلظت‌های صفر، 25، 50، 100 و 200 لارو عفونی نماتود‌ به ازای هر حشره قرار گرفتند. حشرات بر روی کاغذ صافی آغشته به 1 میلی‌لیتر از سوسپانسیون نماتود در داخل پتری­دیش‌های 9 سانتی‌متری قرار داده شدند و هر 24 ساعت یک بار تعداد حشرات مرده یادداشت ‌برداری شد. حداکثر مرگ و میر ایجاد شده در غلظت 200 نماتود به ازای هر حشره، پس از 72 ساعت در دمای 5/27 درجه سانتی‌گرادتعیین شد که موجب 5/67 درصد مرگ و میر در سوسک آرد شد. S. feltiae در دمای 5/27 درجه سانتی‌گراد کارآیی بیشتری از خود نشان داد و زمان نیز تأثیر معنی‌داری بر میزان بیماری‌زایی نماتود داشت.